'IK BEN TROTS OP HEM'

Ruim een half jaar later kwam de moeder op consult. Haar zoon kwam gelijk door, samen met zijn opa die een paar maanden eerder was overleden. De moeder vertelde dat de dingen die Christine en ik die avond hadden doorgegeven uiteindelijk duidelijk waren geworden en het had haar veel kracht gegeven om door te gaan. De jongen gaf veel details door over alle dingen die gebeurd waren, er vielen puzzelstukjes op hun plaats en de jongen was duidelijk blij dat hij nog even met zijn moeder kon spreken. Hij vertelde o.a. dat hij zo blij was met de foto die ze hadden uit laten vergroten, hij vond ‘m erg mooi geworden. Het bleek dat de foto net de dag ervoor was bezorgd. Een mooi stukje informatie om aan te geven dat hij nog erg betrokken was bij zijn familie. Toen we aan het eind van het consult waren vroeg ik of de moeder nog iets wilde zeggen tegen haar zoon, en wat ze toen zei vergeet ik nooit meer. Ze zei, “ik ben zo trots op hem, ik hou zielsveel van hem en ben trots op hem”.

'Ik ben trots op hem, en ik hou zielsveel van hem'. Helaas komt het veel voor dat mensen hun eigen leven nemen, en meestal gaat er veel eenzaamheid, verdriet en wanhoop aan vooraf. Het is fijn dat ze dan via een medium toch nog even contact met elkaar kunnen hebben, vaak kunnen de vragen die er nog zijn beantwoord worden. Elke keer bij zo’n consult denk ik dan weer even aan deze jongen, zijn krachtige moeder en hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar en dan hoor ik die woorden weer,

Op een avond, na een workshop samen met mijn collega Christine ging plotseling de deurbel. Toen ik opendeed stond daar een kennisje uit de buurt, ze was helemaal van slag en ik vroeg haar om binnen te komen. Ze vertelde dat haar neefje van 15 jaar vermist werd sinds de avond er voor en ze had het gevoel dat ze naar mij toe moest. Samen met Christine heb ik gekeken of we konden achterhalen wat er gebeurd was en we beschreven de plek die we zagen, en wat er voorgevallen was. vervolgens hebben we dat telefonisch doorgegeven aan de moeder. Zij was uiteraard erg in paniek en helaas herkende ze de plek die wij beschreven op dat moment niet. We wisselden telefoonnummers uit en spraken af om contact te houden. Uit de informatie die wij oppikten werd ons niet duidelijk of de jongen nog in leven was, omdat we allebei zijn aanwezigheid niet voelden. Toch hadden we beiden het gevoel dat er snel een einde aan de onzekerheid zou komen.

Diezelfde nacht werd ik opeens wakken rond een uur of zes, de jongen stond naast m’n bed om te vertellen dat hij was overleden en dat hij was gevonden. Vervolgens verdween hij weer. Een paar uur later kwam het bericht binnen, hij was gevonden, hij had de beslissing genomen om uit het leven te stappen. Iemand had hem gevonden op de plek die wij beschreven hadden, achteraf een plek waar hij de week ervoor nog met zijn moeder was geweest. Aan de onzekerheid was een einde gekomen, helaas met een andere uitkomst waar iedereen op gehoopt had.